نکته ­های ناب
عن عبداالله بن اءبی یعفور، عن اءبی عبداالله ، علیه السلام، قال: من اءصـبح و اءمسـی و الدنیا اءکبر همه ، جعل االله الفقر بین عینیه و شتت اءمره ، و لم ینل من الدنیا الا ما قسم له . و من اءصبح و اءمسی و الاخره اءکبر همه ، جعل االله الغنی فی قلبه و جمع له اءمره.
منبع: اصول كافي، ج2، ص 319، "كتاب ایمان وکفر" "باب حب الدنیا"، حديث15.
ترجمه: ابی یعفور گوید که حضـرت صادق ، علیه السـلام ، گفت : کسی که صبح کند و شام کند و حال اینکه دنیا بزرگترین هم او باشـد، قرار دهد خدا فقر را بین دو چشـمش ، و درهم کند کار او را، برخوردار نگردد از دنیا مگر آنچه قسـمت شده اسـت براي او. و کسـی که صـبح و شام کنـد در صورتی که آخرت بزرگترین هم او باشـد، قرار دهـد خـدا بی نیازي را در دل او، و گرد آورد براي او کار او را.
 
قسمتي از سخنان حضرت امام خميني (ره) در شرح حديث:
دنیا و آخرت عبارت است از دو حالت از حالات قلب: آنچه نزدیک است و قبل از مردن ، نامش دنیاست . و آنچه بعـد از این آیـد و پس از مردن است ، نامش آخرت است. انسـان چون ولیـده همین عـالم طبیعت است و مادر او همین دنیاست و اولاد این آب و خاك است ، حب این دنیا در قلبش از اول نشو و نما مغروس است ، و هر چه بزرگتر شود، این محبت در دل او نمو می کند. و به واسـطه این قواي شـهویه و آلات التذاذیه که خداوند به او مرحمت فرموده براي حفظ شخص و نوع ، محبت او روزافزون شود و دلبستگی او رو به ازدیاد گذارد. و چون این عالم را محل التذاذات و تعیشات خود می پندارد و مردن را اسـباب انقطاع از آنها می داند. و نیز چون فطرتا انسان حب بقاء دارد و از فنا و زوال متنفر و گریزان است ، و مردن را فنا گمان می کنـد، گرچه عقلش هم تصـدیق کند که این عالم دار فنا و گـذرگاه است و آن عالم باقی و سـرمدي است ، ولی عمده ورود در قلب است ، بلکه مرتبه کمال آن اطمینان است ، چنـانچه حضـرت ابراهیم خلیل الرحمن ، علیه السـلام ، از حق تعالی مرتبه اطمینان را طلب کرد و به او مرحمت گردیـد. پس چون قلوب یا ایمان به آخرت ندارنـد، مثل قلوب ما گرچه تصـدیق عقلی داریم ، یا اطمینان ندارند، حب بقاء در این عالم را دارنـد و از مرگ و خروج از این نشـئه گریزان انـد. و اگر قلوب مطلع شوند که این عالم دنیا پسترین عوالم است و دار فنا و زوال و تصـرم تغیر است و عالم هلاك و نقص است ، و عوالم دیگر که بعـد از موت است هر یک باقی و ابدي و دار کمال و ثبات و حیات و بهجت و سرور است ، فطرتا حب آن عالم را پیدا می کنند و از این عالم گریزان گردند.
 
منبع : چهل حديث از حضرت امام خميني رحمت الله عليه، حديث ششم