بالسند المتصل الی محمد بن یعقوب عن علی بن ابراهیم ، عن محمد بن عیسی ، عن یونس ، عن داود الرقی ، عن اءبی عبداالله ، علیه السـلام: قال رسول االله ، صـلی االله علیه و آله : قال الله عزوجل لموسـی بن عمران: یا ابن عمران لا تحسـدن الناس علی ما آتیتهم من فضلی، و لا تمدن عینیک الی ذلک، و لا تتبعه نفسک، فان الحاسد ساخط لنعمی صاد لقسمی الذي قسمت بین عبادي و من یک کذالک فلست منه و لیس منی.
منبع: اصول كافي، ج2، ص 307، "كتاب ایمان وکفر" "باب حسد"، حديث6.
ترجمه: "داود حـدیث می­کند از حضـرت امام صادق  علیه السـلام  که فرمود رسول خدا، صـلی االله علیه و آله گفت : خداي عزوجل به موسی بن عمران فرمود: اي پسر عمران ، البته حسد نورز به مردم بر آنچه به آنها دادم از فضل خود، و چشمان خود را به سوي آن خیره مکن و نفرست دنبال او نفس خود را، زیرا که همانا حسـد کننـده غضـبناك است به نعمت من ، رو برگردان است از قسمتهایی که ما بین بندگان بخش کردم . و کسی که چنین باشد، پس من از او نیستم و او از من نیست."
 
حسـد حـالتی است نفسـانی که صاحب آن آرزو کنـد سـلب کمال و نعمت متوهمی را از غیر، چه آن نعمت را خود دارا باشد یا نه ، و چه بخواهد به خودش برسد یا نه ، و آن غیر از غبطه است.
 
قسمتي از سخنان حضرت امام خميني (ره) در شرح حديث:
از براي حسـد اسـباب بسـیاري است که عمـده آن به رؤیت ذل نفس برگردد، چنانچه در کبر به حسب نوع عکس آن است. حسد خودش یکی از امراض مهلکه قلبیه است و از او نیز زاییده شود امراض کثیره قلبیه و کبر و مفاسد اعمالی که هر یـک از موبقـات است و براي هلاك انسان سـببی مسـتقل است. تمـام اوصـاف معنویه و صوریه مؤمن منـافی است بـا آثاري که از حسـد در ظاهر و باطن پیـدا شود: مؤمن خوش بین است به خداي تعالی و راضی است به قسمتهایی که بین بندگانش فرموده، حسود غضبناك است به حق تعالی و رو برگردان است از تقدیرات او، چنانچه در حدیث شریف ذکر شده، مؤمن بدي مؤمنین را نمی خواهد و آنها را عزیز دارد، حسود برخلاف آن است. مؤمن حب دنیا بر او غلبه نکرده ، حسود از شـدت حب دنیا گرفتار این رذیله شده. مؤمن خوف و حزنی نـدارد جز از مبـداء تعالی و مرجع، حسود خوف و حزنش در اطراف محسود چرخ می زند. مؤمن گشاده جبین است و بشراي او در صورت اوست ، حسود جبینش درهم و عبوس است . مؤمن متواضع است ، حسود تکبر کند در بسیاري از اوقات. پس حسـد آفـت ایمـان اسـت و آن را می خـورد آن سـان که هیزم را آتش.
 
منبع : چهل حديث از حضرت امام خميني رحمت الله عليه، حديث پنجم