بالسند المتصل الی الامام الاقدم ، حجه الفرقه و رئیس الامه ، محمد بن یعقوب الکلینی ، رضی الله عنه ، عن محمد بن یحیی ،عن احمد بن محمد بن عیسی ، عن الحسن بن محبوب ، عن معاویه بن وهب ، قال سمعت اباعبدالله ، علیه السلام ، یقول : اذا تاب العبد توبه نصوحا، اءحبه الله ، فستر علیه فی الدنیا و الاخره . فقلت : و کیف یستر علیه ؟ قال : ینسی ملکیه ما کتبا علیه من الذنوب ، ثم یوحی الی جوارحه : اکتمی علیه ذنوبه . و یوحی الی بقاع الارض ، اکتمی علیه ما کان یعمل علیک من الذنوب .فیلقی الله حین یلقاه و لیس شی یشهد علیه بشی ء من الذنوب.
منبع: اصول كافي، ج2، ص 430، "كتاب ایمان وکفر" "باب التوبه"، حدیث 1.
ترجمه: معاویه بن وهب گفت شنیدم از حضرت صادق ، علیه السلام ، می فرمود: "وقتی که توبه کند بنده اي توبه خالص ، دوستدار شود او را خداوند، پس ستر کند بر او در دنیا و آخرت . پس گفتم : و چگونه بپوشاند بر او؟" گفت :"به فراموشی اندازد دو فرشته او را آنچه را نوشته اند بر او از گناهان . و وحی می فرماید به سوي اعضاي او: کتمان کنید بر او گناهان او را. و وحی می فرماید به سوي بقعه هاي زمین : بپوشانید بر او آنچه را عمل می کرد بر شما از گناهان . پس ملاقات می کند خدا را زمانی که ملاقات می کند او را و حال آنکه نیست چیزي که شهادت بدهد بر او به چیزي از گناهان"
 
قسمتي از سخنان حضرت امام خميني (ره) در شرح حديث:
توبه عبارت است از رجوع از طبیعت به سوي روحانیت نفس ، بعد از آنکه به واسطه معاصی و کدورت نافرمانی نور فطرت و روحانیت محجوب به ظلمت طبیعت شده. نفس در بدو فطرت ، خالی از هر نحو کمال و جمال و نور و بهجت است ، چنانچه خالی از مقابلات آنها نیز هست. گویی صفحه اي است خالی از مطلق نقوش. و فطرت او بر استقامت و خمیره او مخمر به انوار ذاتیه است . و چون ارتکاب معاصی کند، به واسطه آن در دل او کدورتی حاصل شود. حال اگر قبل از تاریکی مطلق قلب و رسیدن به شقاوت ابدی قلب از خواب غفلت بیدار شد و پس از منزل یقظه به منزل توبه وارد شد از حالات ظلمانیه و کدورات طبیعیه برگشت می نماید به حال نور فطرت اصلی و روحانیت ذاتیه خود. گویی صفحه اي می شود باز خالی از کمالات و اضداد آن. اگر درخت معاصی در مزرعه دل انسانی بارمند و برومند گردید و ریشه اش محکم شد، نتایجی بس ناهنجار دهد، که یکی از آنها آن است که انسان را از توبه بکلی منصرف می کند. پس بهار توبه ایام جوانی است که بار گناهان کمتر و کدورت قلبی و ظلمت باطنی ناقص تر و شرایط توبه سهل تر و آسانتر است . انسان در پیري حرص و طمع و حب جاه و مال و طول املش بیشتر است. پس اي عزیز از مکاید شیطان بترس و در حذر باش ، و با خداي خود مکر و حیله مکن که پنجاه سال یا بیشتر شهوت رانی میکنم و دم مرگ با کلمه استغفار جبران گذشته می کنم . اینها خیال خام است. اگر در حدیث دیدي یا شنیدي که حق تعالی بر این امت تفضل فرموده و توبه آنها را تا قبل از وقت معاینه آثار مرگ یا خود آن قبول می فرماید، صحیح است ، ولی هیهات که در آن وقت توبه از انسان متمشی شود.
 
منبع : چهل حديث از حضرت امام خميني رحمت الله عليه، حديث هفدهم