بسندنا المتصل الی سلطان المحمدثین یعقوب الکلینی رضوان الله علیه، عن علی بن ابراهیم، عن اءبیه، عن ابن محبوب، عن سماعه عن اءبی عبدالله، علیه السلام، قال ان فی کتاب علی، علیه السلام : اءن اءشد الناس بلاء النبیون، ثم الوصیون، ثم الامثل فالامثل . و انما یبتلی المؤ من علی قدر اءعماله الحسنه، فمن صح دینه و حسن عمله، اشتد بلاؤ ه . و ذلک اءن الله تعالی لم یجعل الدنیا ثوابا لمؤ من و لا عقوبه لکافر. و من سخف دینه و ضعف عقله قل بلاؤ ه . و ان البلاء اءسرع الی المؤ منالتقی من المطر الی قرار الارض.
منبع: اصول كافي، ج2، ص 259، "كتاب ایمان وکفر" "باب شده ابتلا المومن"، حديث29.
ترجمه: سماعه از حضرت صادق ، علیه السلام ، حدیث کند که گفت همانا در کتاب علی ، علیه السلام ، است اینکه همانا سخت ترین مردم از حیث بلا پیغمبران اند، پس جانشینان آنها، پس نیکوتر پس نیکوتر. و همانا چنین است که مبتلا می شود مؤمن به اندازه کارهاي نیکویش ، پس کسی که درست باشد دین او و نیکو باشد کار او، سخت گردد بلاي او. و این براي آن است که خداي تعالی قرار نداده است دنیا را ثواب از براي مؤمنی و نه سزا براي کافري. و کسی که تنک است دینش و ضعیف است عقلش ، کم باشد بلایش . و همانا بلا تندتر است به سوي مؤمن پرهیزگار از باران به سوي آرامگاه زمین.
قسمتي از سخنان حضرت امام خميني (ره) در شرح حديث:
هر عملی که از انسان صادر می شود، بلکه هر چه در ملک بدن واقع شود و متعلق ادراك نفس شود، از آن یک نحو اثري در نفس واقع شود چه اعمال حسنه باشد یا سیئه. مثلا از هر لذتی که از مطعومات یا مشروبات یا منکوحات و جز آنها انسان می برد، در نفس اثري از آن واقع می شود و ایجاد علاقه و محبتی در باطن روح نسبت به آن می شود و توجه نفس به آن افزون می شود. و هر چه در لذات و مشتهیات بیشتر غوطه زند، علاقه و حب نفس به این عالم شدیدتر گردد. و به همان اندازه از توجه به حق و عالم آخرت غافل گردد. پس ، استغراق در بحر لذایذ و مشتهیات قهرا حب به دنیا آورد، و حب به دنیا تنفر از غیر آن آورد. پس ، اگر انسان از این عالم هر چه دید بلیات و آلام و اسقام و گرفتاري دید و امواج و فتنه ها و محنتها بر او روآورد، قهرا از آن متنفر گردد و دلبستگی به آن کم شود و اعتماد به آن نکند. و اگر به عالم دیگري معتقد باشد و فضاي وسیع خالی از هر محنت و المی سراغ داشته باشد، قهرا بدانجا سفر کند. و اگر سفر جسمانی نتوان کرد، سفر روحانی کند. پس ، معلوم شد که حق تعالی عنایت و الطافش به هر کس بیشتر باشد و مراحم ذات مقدس شاملحال هر کس زیادتر باشد، او را بیشتر از این عالم و زخارف آن پرهیز دهند و امواج بلیات و فتن را بر او بیشتر متوجه فرماید، تا اینکه روحش از این دنیا و زخارف آن منصرف و منزجر گردد و به مقدار ایمانش رو به عالم آخرت رود و وجهه قلبش متوجه به آنجا گردد.
 
منبع : چهل حديث از حضرت امام خميني رحمت الله عليه، حديث پانزدهم