بالسـند المتصل الی ثقه الاسـلام محمـد بن یعقوب الکلینی ، عن محمد بن یحیی ، عن اءحمد بن محمد بن عیسـی ، عن محمد بن سـنان ، عن عون القلانسـی ، عن ابن اءبی یعفور، عن اءبی عبداالله ، علیه السلام ، قال : من لقی المسلمین بوجهین و لسانین ، جاء القیامه و له لسانان من نار.
منبع: اصول كافي، ج2، ص343، "كتاب ایمان وکفر" "باب ذی­اللسانین"، حديث 1.
ترجمه: حضرت امام صادق ، سلام االله علیه ، فرمود: کسی که دیدار کند مسلمانان را به دو رو و دو زبان ، بیاید روز قیامت و حال اینکه از براي اوست دو زبان آتشی.
 
قسمتي از سخنان حضرت امام خميني (ره) در شرح حديث:
دورویی بین مسـلمانان آن است که انسان ظاهر حال و صورت ظاهرش را به آنها طوري نمایش دهد که باطن قلب و سـریره اش به خلاـف اوست . مثلا در ظـاهر نمـایش دهـد که من از اهل مودت و محبت شـما هسـتم و با شـما صـمیمیت و خلوص دارم ، و در باطن به خلاف آن باشد، و در نزد آنها معامله دوستی و محبت کند، و در غیاب آنها غیر آن باشد.
 و دو زبانی آن است که با هر کس ملاقات کنـد از او تعریف کنـد و مـدح نماید یا اظهار دوستی و چاپلوسـی کند، و در غیاب او به تکذیب او و غیبتش قیام کند. بنابراین صـفت اول نفاق عملی و صـفت دوم نفاق قولی است. این دو صـفت از اظهر صـفات و اخص خواص منافقـان است.
اگر انسان از این صفت جلوگیري نکند و نفس را سرخود کند، به اندك زمان چنان مهار گسیخته شود که تمام همت و همش را مصـروف این رذیله کنـد، و بـا هر کس ملاقـات کنـد با دورویی و دو زبانی ملاقات کنـد، و خلط و آمیزش با کسـی نکند جز آنکه آلـوده باشـد به کـدورت دورنگی و نفـاق ، و جز منـافع شخصـی و خودخواهی و خودپرسـتی چیزي در نظرش نباشـد، و صداقت و صـمیمیت و همت و مردانگی را بکلی زیر پا نهد و در تمام کارها و حرکات و سکنات دو رنگی را به کار برد، و از هیچ گونه فساد و قباحت و وقاحت پرهیز نکند. چنین شخصی از زمره بشریت و انسانیت دور و با شیاطین محشور است.
علاـج این خطیئه بزرگ و نقص عظیم دو چیز است : یکی تفکر در مفاسـدي که مـترتب بر این رذیله است : چه در این دنیا که اگر انسان به این صـفت معرفی شـد، از انظار مردم می افتد و رسواي خاص و عام می شود و چه در عالم دیگر که عالم کشف اسـرار است ، و هر چه را در این عالم از نظر مردم پوشانیـد در آن جا نتواند مسـتور کرد. طریقه دیگر علاـج نفس است و آن چنان است که انسان مـدتی با کمال دقت مواظبت کند از حرکات و سـکنات خود و کاملا مداقه در اعمال خویش کند، و برخلاف خواهش و آرزوي نفس اقـدام کند و مجاهده نماید، و اعمال و اقوال خود را در ظاهر و باطن خوب کند و تظاهرات و تدلیسات را عملا کنار گذارد، و از خـداي متعال در خلال این احوال توفیق طلب کند که او را بر نفس اماره و هواهاي آن مسـلط کند و در این اقدام و علاج با او همراهی فرماید.
منبع : چهل حديث از حضرت امام خميني رحمت الله عليه، حديث نهم