معرفي اعضاي کابينه دولت سيزدهم در عرصه سياسي کشور با بازتاب‌هاي گسترده‌تري مواجه شده است و به‌جرئت مي‌توان گفت وزراي پيشنهادي هيچ‌کدام از ۱۲ دولت گذشته اين‌گونه در معرض نقد فعالان سياسي و رسانه‌اي قرار نگرفته‌اند. دليل آن نيز کاملاً مشخص است. کارنامه دولت ضعيف دوازدهم و آوارهاي باقي مانده از روحاني آن قدر زياد است که سطح انتظارات از دولت مردمي رئيسي بسيار بالا رفته است . ميراث روحاني به‌گونه‌اي جا مانده که آن روزنامه حامي دولت تيتر بزرگ صفحه اول خود را اين‌گونه انتخاب کند که «کسي دل‌تنگ رفتن روحاني نمي‌شود».
اين واقعيت سبب شد که دولت سيزدهم، حتي در روزهاي قبل از معرفي رسمي اعضاي کابينه و متأثر از گمانه‌زني‌ها نه‌تنها از سوي کارشناسان و رسانه‌ها، بلکه از سوي توده‌هاي مردم نيز زير ذره‌بين قراربگيرد.
اعلام فهرست اسامي وزراي پيشنهادي دولت سيزدهم موج گسترده‌اي از ارزيابي‌هاي مثبت و منفي را در پي داشت و نکته مهم اين است که بسياري از اين نقدها به مجموعه نيروهاي انقلابي و حاميان آقاي رئيسي بازمي‌گردد تا مخالفان سياسي ايشان! البته اين نقدهاي دلسوزانه را بايد به ديد مثبت نگريست؛ هر قدر دولت سيزدهم نقد منصفانه شود، ضريب شفافيت درآن بالا رفته و ميزان مشکلات موجود بهتر شناخته و راه حل هاي کارشناسي براي آن پيدا مي شود.
محمد صادق کوشکي استاد ارشد دانشگاه تهران از جمله افرادي است که با همين نگاه به دولت رئيسي نگريسته و با لحني دلسوزانه به نقد آن پرداخته است. اين فعال سياسي جبهه انقلاب درباره وضعيت برخي وزرا به مشرق مي گويد: «نگران هستم وزير علوم دولت رئيسي نتواند جو ليبرال در دانشگاه ها را تغيير دهد». او ادامه مي دهد:«توقع دانشگاهيان انقلابي و نيرو هاي انقلابي در دانشگاه اين است که آمدن آقاي رئيسي موجب شود که نيرو هاي انقلابي و جهادي، نيروهايي که واقعا برازنده ي دولت مردمي باشند بيايند و در گام اول دانشگاه را از اين نيرو هاي سياست زده و از اين نيرو هاي به قول امام مزدور شرق و غرب پاک کنند».کوشکي اين روزها منتقد جدي محمد علي زلفلي گل است؛او معتقد است وزير علوم به قدر کافي نمي تواند زمينه انقلابي شدن فضاي دانشگاه ها و مراکز علمي وابسته به آن وزارتخانه را فراهم کند.
در ادامه بخش هاي مهم گفتگوي «مشرق» با دکتر محمد صادق کوشکي را مي خوانيد:
اوليت دولت فقط مسئله اقتصاد نباشد
محمد صادق کوشکي درباره اولويت هاي دولت رئيسي گفت:چند نکته در خصوص مقطع کنوني وضعيت نظام آموزشي و موضع گيري ها و اقداماتي که آقاي رئيس جمهور بايد مدنظر داشته باشند را عرض مي کنم. اولين نکته اين است که ما قبول داريم و يک نکته بديهي است که به خاطر وضعيت فعلي جامعه و نحوه عملکرد دولت گذشته، اولويت دولت مسائل اقتصادي است. اما اينکه اقتصاد اولويت است، طبعا به اين معني نيست که ساير عرصه ها نبايست مورد توجه باشند و آقاي رئيس جمهور تمرکزي براي آن ها نگذارند، يعني اولويت طبعا به اين معناست که تمرکز آقاي رئيس جمهور بر روي مسائل معيشت و اقتصاد يا بحث مسکن باشد اما قطعا اين به معناي بي اعتنايي و ناديده گرفتن و به حاشيه راندن عرصه هاي ديگر نيست.
ما مي بينيم که در حوزه دانشگاه با همه تأکيداتي که حضرت امام و رهبري نظام داشتند، اگر اتفاقي رخ بدهد، اتفاق مثبتي يا تأثير مثبتي، نتايج آن را در همه جاي کشور خواهيد ديد و اگر نباشد يعني توجه به دانشگاه نشود، دانشگاه عرصه نفوذ بازيگران دشمن خواهد شد که حتي بحث تأمين معيشت و اصلاح اقتصادي و تأمين مسکن نيز اتفاق نخواهد افتاد.
اگر قرار باشد آقاي رئيس جمهور آن وعده هاي خود را در حوزه معيشت و مسکن و اقتصاد عملي کند، قطعا نياز اول نيروي انساني است که بتواند با تخصص و دغدغه تلاش کنند تا اين وعده ها عملي بشود. ما الان آنچه که مي بينيم اين است که وزارتخانه ها و حوزه ها و مسائل آموزشي و فرهنگي به نظر مي رسد که مورد توجه جدي قرار ندارند و يا متاسفانه وقت زيادي براي آن ها گذاشته نمي شود.
در مورد وزارت علوم با کمال تاسف، براندازان و افراطيون اصلاحات و بقاياي جبهه منحله ي مشارکت در دانشگاه، در طول سال هاي گذشته با غفلت نيرو هاي خودي دانشگاه را عملا تسخير کرده اند و نتيجه اين تسلط غاصبانه اين شده که دانشگاه بازدهي اصلي اش را از دست داده است.
در طول هشت سال گذشته دانشگاه ها، در صدر آنها دانشگاه تهران، عرصه ي اجرايي سند ۲۰۳۰ بودند. دانشگاه ها بايد کانون توليد فکر و انديشه و علم باشد، اما کانون ترويج اين فضا شدند. به جاي اينکه جوانان ما وارد دانشگاه شوند و افراد انقلابي، متعهد و متخصص به صورتي که مدنظر رهبري است تبديل شوند، به افرادي که حتي به فکر علم و مدرک و نمره نيز نبودند، تبديل مي شوند.
همين رفتار باعث شد که در رنکينگ رتبه بندي دانشگاه ها، دانشگاه تهران در طي هشت سال گذشته به طور جدي سقوط کند و يک پسرفت عجيبي را شاهد باشيم. به هر حال در بعضي از عرصه هاي دانشگاهي تصميماتي گرفته شد که ما عملا به ۳۰ سال قبل برگرداند. تصميماتي که باعث شد رشد علم نه تنها متوقف بشود بلکه اصلا پسرفت و ارتجاع را شاهد باشيم.
توقع دانشگاهيان انقلابي و نيرو هاي انقلابي در دانشگاه اين است که آمدن آقاي رئيسي موجب شود که نيرو هاي انقلابي و جهادي، نيروهايي که واقعا برازنده ي دولت مردمي باشند بيايند و در گام اول دانشگاه را از اين نيرو هاي سياست زده و از اين نيرو هاي به قول امام مزدور شرق و غرب پاک کنند. دانشگاه را از کانون ترويج ضد ارزش هاي فرهنگي تبديل کنند به کانون توليد علم، توليد اخلاق، توليد فرهنگ ديني و عملا دانشگاه را از دست اين غاصبان سياست زده ي سياسي کار نجات دهند.
عزل و نصب هاي دانشگاه ها انقلابي باشد
استاد دانشگاه تهران با اشاره به وضعيت مديريت دانشگاه ها در کشور ادامه داد: عزل و نصب هاي در داخل وزارت علوم اتفاق انجام شود، بايد با رويکرد انقلابي باشد، کساني که روحيه جهادي را داشته باشند، کساني که قاطعيت داشته باشند و دانشگاه را از دست افراد سياسي کار و سياست باز نجات بدهند.
نيرو هاي افراطي و سياسي کار و سياست باز با هدف زمين زدن آقاي رئيسي تصميم گرفته اند زماني که دانشگاه وارد فاز بازگشايي حضوري شود، عملا دانشجو ها را به عنوان پياده نظام داخل خيابان يا محيط هاي دانشگاهي بکشانند و مرتب هر روز در يک دانشگاه اعتراضات و شورش هايي با سو استفاده از وضعيت موجود انجام بدهند که پي در پي شاهد اتفاقات ضد امنيتي در دانشگاه باشيم. هر روز يک دانشگاه شامل تجمع و بحران مي شود و آنها اين قدرت را دارند.
انتظار مي رود که آقاي رئيسي در کوتاه مدت کساني را در دولت منصوب کنند تا بتوانند جلوي روند طراحي شوم ضد امنيتي را بگيرند و کساني به عنوان معاونين وزارت علوم و رؤساي دانشگاه ها منصوب شوند که بتوانند مديريت داشته باشند و اجازه تبديل شدن دانشگاه ها به صحنه ي بحران هاي دانشجويي و امنيتي را ندهند و جلو اين سو استفاده را بگيرند. برخي اسامي مطرح شده در فضاي رسانه اي اصلا در چنين فضايي نيستند و حتي ظرفيت انقلابي و تخصصي اين کار را ندارند و اين يک مشکل بزرگ است.
بقاياي دولت روحاني در دانشگاه ها
صادق کوشکي با اشاره به ميراث روحاني در دانشگاه گفت: بحث بعدي در حوزه ي رياست دانشگاه ها است. ما مي بينيم که در طول چند ماه اخير در دانشگاه ها، مثلا دانشگاه تهران البته در دانشگاه هاي ديگر نيز همچنين شکايت هايي وجود دارد، بقاياي دولت آقاي روحاني که متأسفانه هنوز بر سر کار هستند، در اين روز هاي آخر و در اين ماه هاي اخر هرچه توانستند عزل و نصب کردند و نيروهاي سياست زده، نيروهاي بي صلاحيت، نيروهايي که حتي در گزينش ها نيز رد شده بودند را برخلاف تمام قوانين و مقررات، با ضرب و زور در قالب هيئت علمي جاسازي کردند. اگر اين وضعيت ادامه پيدا کند يعني رؤساي دانشگاه ها در يک اقدام جهادي و قاطعانه تغيير پيدا نکنند و ۶ ماه يا يکسال ديگر همينطور باشد و همين افرادي که همين حالا در رياست دانشگاه ها هستند، بمانند آنوقت بايد فاتحه نظام دانشگاهي را خواند. ما در دولت آقاي رئيسي هستيم و نبايد اجازه بدهيم دانشگاه ها همچنان توسط جبهه مشارکت و براندازان و افراطيون اصلاح طلب اداره شوند. هدف از آمدن آقاي رئيسي اين است که يک فضاي انقلابي در همه جاي کشور، مخصوصا نظام دانشگاهي ايجاد شود.
بايد اراده هاي مصمم در وزارت علوم شکل بگيرد و با مشورت با اساتيد انقلابي و اساتيد دلسوز، رؤسايي انتخاب شوند که ما سال تحصيلي را با رؤساي متناسب با دولت آقاي رئيسي شروع کنيم. اگر قرار باشد که پسمانده ها و بقاياي افراطيون اصلاحات و جبهه مشارکت و کساني که بدون اجازه جبهه مشارکت آب نمي خورند، بخواهند سال تحصيلي را آغاز کنند، در واقع ما ديگر در دولت اقاي رئيسي نخواهيم بود، در دولت آقاي خاتمي هستيم. اين برازنده نيست و به طور جد درخواست مي کنيم از آقاي رئيسي که در کنار مسائل اقتصادي که بايد توجه کنند، در حوزه هاي ديگر نيز حضور داشته باشند و کار را به ديگران نسپارند.
رووساي دانشگاه ها بايد مرد روزهاي سخت باشند، اين افراد توان و قاطعيت برخورد با چالش ها و مسائل امنيتي که توسط جبهه مشارکت در نظام دانشگاهي ايجاد مي شود را داشته باشند. آقاي رئيسي بايد بالا سر اينان بايستند و از آنها بخواهند. لااقل به توصيف وضعيتي که نيروهاي انقلابي در دانشگاه مي کنند توجه کنند. اگر دانشگاه به همين وضعيتي که تا امروز بوده است رها شود، کار به جايي خواهد رسيد که داد همه در خواهد آمد. يعني اگر مسئولين فعلي دانشگاه ها باقي بمانند، اگر سال آينده بازگشايي دانشگاه ها به شکل حضوري صورت پذيرد آن وقت ما شاهد آن خواهيم بود که در عمل آقاي خاتمي و اصلاح طلبان افراطي و براندازان در دانشگاه ها حکومت مي کنند. ما خواهش مي کنيم که آقاي رئيسي ورود کنند و حداقل عزل و نصب هاي داخل وزارت خانه را کنترل و نظارت کنند، از نيروهاي انقلابي مشورت و نظر خواهي کنند و اکتفا نکنند به يکي دوتا از دوستاني که در کنار ايشان هستند و اگر اين دقت را نکنند دانشگاه را دو دستي تقديم جبهه مشارکت کرده ايم.
مطالبان رهبر انقلاب از دانشگاه ها را اجرا کنيد
استاد حقوق دانشگاه تهران با اشاره به انتظارات رهبر انقلاب از دانشگاه ها گفت: يکي از مطالبات مهم رهبري از وزرا و دولت آقاي رئيسي اين بود که در هر تصميمي بايد عدالت مد نظر قرار بگيرد. عدالت در گفتمان شيعه به اين معناست که هر کسي يا هر پديده اي در جايگاه خود قرار بگيرد.
عزل و نصب هايي که در وزرات علوم صورت مي گيرد، بايد دقيقا عين عدالت باشد. من يک مثال مي زنم، سال هاي سال رهبري نظام با جمع بندي تذکرات نيرو هاي دلسوز و انقلابي و با تاکيد خودشان بيان کردند که چاپ مقالات ايراني در isi و امثال آن، نبايد ملاک ارزش گذاري اساتيد شود. ايشان اسم آوردند و به صراحت دستور دادند که اين نبايد باشد و اين روند غلط عوض بشود، نبايد اساتيد ما برده هاي علمي باشند و مطابق خواست انگليسي ها، آمريکايي ها و امثال آنها مقاله بنويسند و بايستي بر اساس نياز هاي کشوري خودشان پژوهش انجام دهند.
ما شاهد بوديم که در دولت قبل نه تنها به تصميم رهبري بي توجهي شد بلکه کاملا برعکس آن عملي شد. در بعضي از رشته ها قبلا براي ارتقاي اساتيد حتما بايد در مجلات isi دو مقاله وجود داشته باشد. در جايي مثل دانشگاه تهران دقيقا با لجبازي به ديدگاه رهبري آن را به چهار مقاله افزايش دادند. يعني رهبري مي فرمايند که نبايد باشد، دلسوزان دانشگاهي مي گويند که نبايد باشد اما در دانشگاهي مثل دانشگاه تهران در بعضي رشته دو مورد بوده ولي کردند چهارتا. ما توقع داريم کسي معاون پژوهشي شود، کسي معاون آموزشي وزارت علوم شود که اين درک را داشته باشد و اين جمله رهبري را عملي کند. سال ها است که رهبري اين تذکر جدي را داده اند ولي وزارت علوم ناديده گرفته است. توقع اين است که دولت آقاي رئيسي اين را اجرا کند و کساني باشند که اين درک را دارند ولي اسامي مطرح شده است که اصلا در اين فضا نيستند و اگر اين افراد روي کار بيايند قطعا اين جمله و اين تذکر رهبري روي زمين خواهد ماند و ساير تذکراتي که در دوره هاي قبل درباره وضعيت دانشگاه ها و مقابله با حضور ضد انقلاب در دانشگاه و مقابله با خط نفوذ در دانشگاه و امثال اين دستورات ناديده گرفته مي شود، چون اينان افرادي هستند که مرداني براي تمام فصول اند، افرادي هستند که با هر دولتي مي توانند کار کنند، دغدغه انقلابي ندارند و اصلا شهره به انقلابي بودن نيستند و در عرصه هاي خطر سکوت مطلق کرده اند و در خطرات انقلاب جز ساکتين بودند و ما يک جمله از موضع گيري اينان براي نظام و انقلاب نشنيده ايم، بنابراين اين افراد مي خواهند در دولت آقاي رئيسي بيايند، اينان وصله ناجور هستند.
باز هم مجددا تاکيد مي کنم اينکه آقاي رئيسي دغدغه اقتصاد را دارند بسيار خوب است اما به معني رها کردن دانشگاه و سپردنش به دست افراد تکنوکرات نيست، دانشگاه بايد دست اساتيد انقلابي، دغدغه مند و کساني که شبيه به خود آقاي رئيسي اند، باشد.
نقد رئيسي به معتاي تخريب نيست
اين فعال جبهه انقلاب با اشاره به تفاوت هاي ميان نقد و تخريب گفت: آقاي رئيسي را چه کسي تضعيف مي کند؟ مديران و عملکرد ضعيف آنها. وگرنه کسي خواهان اين باشد که وزير هم تراز با دولت باشد قطعا به دنبال تضعيف آقاي رئيسي و دولت نيست. کساني دنبال تضعيف هستند که مي گويند همين وزير عالي است و همين وضعيت خوب است. و الا کساني که مي گويند وزرا، مديران کل و معاونين وزارت خانه ها متناسب با شخص آقاي رئيسي و افکار و قول هاي ايشان باشند قطعا مي خواهند که اين وضعيت فعلي به سمت يک دولت قوي تغيير کند. ممکن نيست که دولت قوي با نيروهاي غير انقلابي تکنوکراتي و کساني که افراد حرفه اي اند و تکنوکرات اند به وجود آيد. دولت قوي با تکنوکرات ها به وجود نمي آيد بلکه با نيروهاي انقلابي و جهادي اتفاق مي افتد.
ما نقد مخرب نداريم، اگر يک نيروي انقلابي در رأس کار باشد، چه کسي مي گويد که بايد اين نيروي انقلابي عوض بشود؟ قطعا يک ضد انقلاب اين را مي گويد. مطالبه ي نيروهاي انقلابي و اساتيد دانشگاه اين است که کساني در وزارت علوم بيايند که برازنده ي دولت آقاي رئيسي باشند. اين مطالبه است، اصلا نقد نيست. بايد نيرو هايي بيايند به وزارت علوم که آدم وقتي آنها را مي بيند ياد شخص آقاي رئيسي بيافتد.